Słowa kluczowe: księżniczka, myśliwy, las, chatka
Ta część mojej osobowości, która kocha życie i chce pozostać w zgodzie ze swoją naturą, dojrzewała w ukryciu, aż wyrosła na piękną KSIĘŻNICZKĘ. Nawet bałamucone przez długi czas LUSTRO nie może tego dłużej ukrywać i odbija jej piękno z całą wyrazistością.
Nagle okazuje się, że w królestwie nie ma już miejsca na je obie, MACOCHĘ i KSIĘŻNICZKĘ. Trzeba dokonać wyboru.
Dla MACOCHY ten wybór jest oczywisty. Nie chce stracić swojej pozycji w świecie i wizerunku, na który pracowała. Zamiast tego postanawia się pozbyć prawdziwego piękna. Korona za duszę.
Wzywa MYŚLIWEGO, tego który odbiera życie. "Idź do lasu i zabij ją". Żądając serca, chce mieć pewność, że to piękno już nigdy się nie odrodzi. Mogło się to skończyć tragicznie, ale...
Łagodność i niewinność okazują się bronią potężniejszą od strzelby i noża. MYŚLIWY nie jest w stanie wykonać okrutnego wyroku. Zamiast tego zostawia KSIĘŻNICZKĘ w lesie, a sam rezygnuje ze służby u ZŁEJ KRÓLOWEJ i odchodzi. Ten element psychiki zostaje uleczony. Nigdy już niczego nie zabije, nigdy już nie zniszczy życia!
A dziewczyna zostaje sama w lesie w nocy. Czuje się zagubiona. Czy to jednak źle? Wręcz przeciwnie. "Zgubienie się i znalezienie drogi to dwie różne strony tej samej monety. Nie można mieć jednej bez drugiej" (Fynn).
Jeśli chcę odnaleźć siebie, muszę wyjść do LASU, muszę wyjść ze strefy komfortu, rutyny, przyzwyczajenia i rozejrzeć się wokół. Może tam być ciemno, może być straszno, ale tylko na początku. Mrok duszy, noc, to właśnie czas kiedy zapalają się gwiazdy. Nie ma się czego bać. Trzeba iść do przodu.
Kiedy to zrobię, wkrótce zza drzew wyłoni się zarys chatki. Znajdę schronienie, bezpieczną przystań, dom. To tutaj będę uczyć się nieśmiertelności.
ciąg dalszy nastąpi...
Comments